?KİM BU CENNET VATANIN UĞRUNA OLMAZ Kİ FEDA?
ŞÜHEDÂ FIŞKIRACAK, TOPRAĞI SIKSAN, ŞÜHEDÂ!
CÂNI, CÂNÂNI, BÜTÜN VARIMI ALSIN DA HÜDÂ,
ETMESİN TEK VATANIMDAN BENİ DÜNYADA CÜDÂ.?
*
Cennet gibi güzel vatanımızın uğruna canlarımızı veririz.
Her karış toprağı şehit kanıyla sulanmıştır.
Canımı, sevdiklerimi, tüm varımı vermeye hazırım.
Yeter ki vatanımdan ayrı kalmayım.
*
S. Nazif, iyi söylemiş:
?Bu toprağı Türk´ün kanı yoğurdu
Annem beni bugün için doğurdu.?
Rıza Tevfik BÖLÜKBAŞI da güzel özetlemiş:
?Kurban etmek için evlâd doğurdun
Kara toprakları kanla doyurdun! ..
En hücrâ yerinde şu vîran yurdun
Adları belirsiz binlerce er var! ..?
*
N. Kemal, vatan uğruna ölmeyi yiğitlik görüyordu:
?Yâre nişandır tenine erlerin
Mevt ise son rütbesidir erlerin
Altı da bir üstü de birdir yerin
Arş yiğitler vatan imdâdına.?
*
H. B. ÇANTAY´ın 2 sözünü alırsak:
?Senden bir kan, bir can, bir iman bekliyor. Ah vatan, ah vatan!..?
?Düşman çarığı, çizmesi altında kalan
mübârek kabirlerin sahipleri
bizi cenk yerine erlik meydanına çağırıyor.?
*
Vatan sayesinde soluruz.
Vatanın değeri, ayrı kalınca anlaşılır.
İşgal yıllarında pek çok aydınımız sürgünlere gönderilmişti.
Sürgündekilerden biri de Diyarbakırlı şair-yazar Süleyman Nazif´tir.
Malta sürgününde yazdığı DÂÜS-SILA (vatan özlemi) şiirine göz atalım:
?Bu şeb de cuşiş-i yâdınla ağladım, durdum?
Gel ey kerime-i tarih olan güzel yurdum.
Ufukların nazarımda nihan olup gideli,
Bu hâk-dan-ı fenânın karardı hep şekli.
Gözümde kalmadı yer, gök; batar, çıkar, giderim?
Zemine münkesirim, âsumana muğberim.
Dumanlı dağların, ağlar, gözümde tüttükçe,
Olur mehasin-i gurbet de başka işkence.
Bizim diyar-ı tahassürden etmemiş mi güzer?..
Aceb neden yine lâ-kayd eser nesim-i seher?..
Garibiyim bu yerin şevki yok, harâreti yok;
Doğan, batan güneşin günlerimle nisbeti yok.
Olunca yâdıma hasret-fiken fezâ-yı vatan,
Semâ´yı şarkı suâl eylerim bulutlardan.?
(Özetlersek:
(Vatan hatıralarının özlemiyle ağlayıp durmuş.
Tarihin Kızı´na benzettiği güzel yurdunu özlemiş.
Yere-göğe küskündür. Sürgünde olduğundan.
Gurbetin güzelliklerini, kendine ?işkence´ olarak algılıyor.
Seher yelinin memleketten hava/koku getirmesini umuyor.
Bulutlardan haber bekliyor.
*
N. Kemal, ağlıyordu:
?İşte can verdi vatan dinine, hürriyetine
Buyurun Seng-i musallâda, Hüda hürmetine,
Hakk´a karşı duralım: ?Er kişi niyetine!?
Vatanın bağrına düşmen dayadı hançerini
Yoğ imiş kurtaracak baht-ı kara mâderini.?
Devamında görüşmek üzere