Gönül adı,
Adı ile müsemma o.
Yanına geleni de, gelmeyeni de,
Alır gönlünün içine.
Ne çok insan sığıştırdı oraya,
Hemen hepsinden,
Alsa da ağzının payını,
Halının altına süpürüp,
Yokluyor bunları.
Gönlünü bulandırmıyor o,
Ne olursa olsun,
Kim, ne yaparsa yapsın!
Böyledir benim annem.
Gönüldür o,
Tepeden tırnağa gönül insanı!
Meyvelerden şeftaliyi, elmayı,
Renklerden kahverengiyi,
Ve bir de toprağı çok sever.
En büyük emeli,
Simyacılar misali,
Kahverengiden yeşili yapmak!
Simyacılar başaramasa da,
O başarır,
Her seferde,
Sentezler saf altını!
Çalışır gece gündüz,
Can hıraş,
Bu yaşında, tek başına,
Çıkarır kahverengilden yeşili!
Hayat dolu annem,
Her daim,
Hayat katar hayata.
Hayata İlave ettiklerinde,
Güler onun yüzü.
Dokunacak eli illa
Gördüğü her yaşama.
Değdirecek sırtına ılıklığını!
Kendimi bildim bileli,
Almayı düşünmeden,
Veriyor verebildiğini seçmeden,
İzleye izleye,
Anladık biz de onu nihayet,
Bitirmez o vereceklerini,
Bitmesin de zaten!
Güner Erbay