Zekeriya Murat

Tarih: 13.10.2015 10:09

RÜCÛ- MEMLEKETİMDE KAN SESLERİ

Facebook Twitter Linked-in

?İnsan yaşadığı yere benzer 

O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer 

Suyunda yüzen balığa 

Toprağını iten çiçeğe 

Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine 

Konyanın beyaz 

Antebin kırmızı düzlüğüne benzer 

Göğüne benzer ki gözyaşları mavidir 

Denize benzer ki dalgalıdır bakışları 

Evlerine, sokaklarına, köşebaşlarına 

Öylesine benzer ki ?

? yaşadığı şehrin kaldırım taşlarıyla, ilçesinin hükümet binasıyla, köyünün tezekli yollarıyla akrabadır insanoğlu. İnsan yaşadığı yerin insanına benzer  ve insan  yaşadığı yerin insanıyla akrabadır?  Coğrafya birlikteliği bizi akraba yapar,  erik aşırdığımız komşu bahçelerin etnik kimliği yoktu. Sıra, oyun, iş, arkadaşlarımızın etnik kimliği yoktu. Hepimiz birdik, kardeştik?

                Son otuz yıldır hep bağırdık ?Türk-Kürt kardeştir, PKK kalleştir!? dedik. Ama öyle çok kanadık, öyle çok canımız yandı ki artık bu sözümüze kendimiz bile inanmaz olduk.  Öyle ya bu kardeşlik yükü hep bizim sırtımızda kaldı. Biz ne kadar kardeşiz ?PKK ile Kürtleri bir tutmayın? dediysek o kadar vurulduk, o kadar faşit denilerek ötelendik? Biz ne kadar el uzatmaya kalkıştıysak, kırıldık örselendik. Güçlüsünü aramadık ama sesimize cılız da olsa ses veren olmadı, kimse ?evet kardeşiz? demedi.

                Biz yorulduk, biz çok yorulduk? Sırtımızdaki bu kardeşlik yükünü taşıyamıyoruz artık, acılarımız bizi boğuyor. Her gün gelen şehit haberleriyle belimiz bunca bükülmüşken hala dim dik durup ?kardeşiz? diyemiyoruz.  Ülkenin  Batısındaki protesto olaylarında çıkan taşkınlıklara bakın; Kürt kökenli inşaat işçilerine, pazarcılara, mevsimlik işçilere saldırılıyor. Muşlu Kürt vatandaş ağlıyor, ?biz vatan haini değiliz? diyor.  Öyle ya onun da oğlu, yeğeni asker, şehit oluyor.  Ama ülkenin Güneydoğu´su, Doğuanadolu´su öyle demiyor.

                Biz yorulduk, çok yorulduk?  Artık taşıyamadığımız bir kardeşlik yükü altında eziliyoruz. Kanayan yerlerimizin hesabını sormak istiyoruz. Olayların artık dönüşsüz noktalara varmasından korkuyoruz? Hızla iç savaşa itekleniyoruz. 

                Kürt kardeşlerim alın artık bu kardeşlik yükünü sırtımızdan. Bu kez artık siz çıkın sokaklara ellerinizde bu ülkenin bayrağıyla kardeş olduğumuzu, vatan haini olmadığınızı, PKK´nın sizi temsil etmediğini ve hiç kimsenin bu kardeşliği bozamayacağını haykırın. Sayınızın, sesinizin gürlüğünün önemi yok. Yeter ki o cesareti gösterin biz sizi görürüz?

Kürt kardeşlerim bize güç verin? Bize güç verin ki; biz de yeniden inançla kardeşliğimizi sırtlanalım?

 


Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —